การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหารทะเล เขตบางขุนเทียนชายทะเล จังหวัดกรุงเทพมหานคร

Abstract

เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหารทะเลในเขตบางขุนเทียนชายทะเล จังหวัดกรุงเทพมหานคร ผู้วิจัยใช้การเก็บข้อมูลแบบผสมวิธี คือ (1) การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จจำนวน 4 ร้าน พบว่า ส่วนใหญ่รูปแบบธุรกิจเป็นแบบบุคคลเดียวดำเนินกิจการ ไม่มีการวางแผนล่วงหน้า อาศัยประสบการณ์เฉพาะส่วนบุคคลในการจัดการและแก้ไขปัญหา ไม่มีต้นทุนหรือพื้นฐานเงินทุนมากนัก จึงเริ่มจากกิจการเล็ก ๆ แล้วขยายให้ใหญ่ขึ้น และมีประสบการณ์การทำงานมากกว่า 10 ปี (2) แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างผู้มาใช้บริการร้านอาหารทะเลจำนวน 200 คน เครื่องมือที่ใช้วิจัย คือแบบสอบถามความพึงพอใจ 7 ด้าน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ คือ สถิติเชิงพรรณนา เพื่อแสดงข้อมูลจำนวนร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน พบว่า ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง อยู่ในช่วงอายุ 16-30 ปี การศึกษาระดับปริญญาตรีจำนวน 128 คน สถานภาพโสด ประกอบอาชีพพนักงานบริษัท รายได้ต่อเดือน 15,000-30,000 บาท อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ ซึ่งมาใช้บริการร้านอาหารทะเลในเขตบางขุนเทียนชายทะเล 1 ครั้งต่อเดือน มีความพึงพอใจทั้ง 7 ด้านอยู่ในระดับปานกลาง ด้านสภาพแวดล้อมทั่วไปมีความพึงพอใจมากที่สุด จากผลการทดสอบสมมติฐานความพึงพอใจของผู้มาใช้บริการ พบว่า ด้านสภาพแวดล้อมทั่วไป ด้านเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น ด้านการคมนาคมและขนส่ง ด้านรายการอาหาร ด้านอัธยาศัยของผู้ให้บริการ และด้านสิ่งอำนวยความสะดวก มีความ สัมพันธ์กับความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหาร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 มีเพียง ด้านประชาสัมพันธ์ที่ไม่มีความสัมพันธ์กับความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหาร และการวิเคราะห์ระดับความสำเร็จและคุณภาพโดยรวมของร้าน พบว่า ผู้มาใช้บริการส่วนใหญ่ให้อยู่ในระดับ 8 จาก 10 และการวิเคราะห์การกลับมาใช้บริการร้านอาหารในเขตบางขุนเทียนชายทะเล พบว่า ผู้มาใช้บริการเลือกที่จะกลับมาใช้บริการอีกอย่างแน่นอน

The objective of this research was to study the success factors of restaurant entrepreneurs in Bangkhuntien Chaitalay District, Bangkok. Mixed methods were used. The informants for qualitative study were 4 restaurant entrepreneurs. Content analysis was employed. The depth interviews revealed that most entrepreneurs were sole proprietorship. They didn’t have solid business plan before starting up the business. They used their own individual experience. With limited financial resource, they started with small restaurants and gradually expanded them over the past 10 years. The samples for quantitative study were 200 restaurant customers. Questionnaires were used for data collection. Frequency, percentage, mean standard deviation and Pearson correlation were used to analyse the data. The findings showed that most respondents were women, single, aged between 16-30 years old and held a bachelor’s degree. The majority were company employees with average monthly income between 15,000-30,000, lived in Bangkok and dined at Bangkhuntien Chaitalay district 1 time per month. Respondents had a moderate level of satisfaction with the 7 dimensions being measured. The overall environment of restaurants they visited had the highest satisfaction score. Respondents rated an average of 8 (out of 10) for overall quality and success of restaurants in the area. Most of them also indicated the intention to definitely return to those restaurants again. The hypothesis testing showed that the success factors of restaurant entrepreneurs were found statistically related to the overall environment of the restaurants, the local identity of restaurants, the accessibility of restaurants, the food items, the hospitality of service providers, and the facilities of restaurants at the .05 significant level. Only the public relations for restaurants dimension was found having no relation with the success factors.