การเปิดเสรีการค้าบริการของธุรกิจค้าปลีกภายใต้ความตกลงว่าด้วยบริการของอาเซียน: ศึกษาเฉพาะประเทศอินโดนีเซียและประเทศเวียดนาม

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่ามาตรการภายในที่ส่งผลต่อการจัดตั้งธุรกิจค้าปลีกของประเทศอินโดนีเซียและประเทศเวียดนามมีความสอดคล้องกับพันธกรณีตามตารางข้อผูกพันที่ประเทศอินโดนีเซียและประเทศเวียดนามจัดทำขึ้นภายใต้การเปิดเสรีการค้าบริการในภูมิภาคอาเซียน หรือไม่ โดยในการศึกษา ผู้ศึกษาได้ทำการศึกษาหลักการพื้นฐานที่ใช้ในการเปิดเสรีการค้าบริการภายใต้ GATS (General Agreement on Trade in Services: GATS) ซึ่ง AFAS (ASEAN Framework Agreement on Services: AFAS) ได้กำหนดให้นำมาใช้กับการเปิดเสรีการค้าบริการในภูมิภาคอาเซียน รวมทั้งศึกษาพันธกรณีตามตารางข้อผูกพันและมาตรการภายในที่ส่งผลต่อการจัดตั้งธุรกิจค้าปลีกของประเทศอินโดนีเซียและประเทศเวียดนาม ทั้งนี้ เพื่อนำไปวิเคราะห์ข้อผูกพันของประเทศอินโดนีเซียและประเทศเวียดนาม ซึ่งข้อผูกพันตามตารางข้อผูกพันที่แต่ละประเทศสมาชิกจัดทำขึ้นจะเป็นตัวกำหนดขอบเขตของมาตรการภายในของประเทศสมาชิก แต่ละประเทศ จากการศึกษาพบว่าประเทศอินโดนีเซียให้ความผูกพันแก่การจัดตั้งธุรกิจค้าปลีกไว้น้อยกว่าประเทศเวียดนาม โดยประเทศอินโดนีเซียให้ความผูกพันไว้เพียงการจัดตั้งธุรกิจค้าปลีก รูปแบบการขายตรงเท่านั้น ซึ่งประเทศอินโดนีเซียไม่มีมาตรการที่ไม่สอดคล้องกับพันธกรณีตามตารางข้อผูกพัน ส่วนประเทศเวียดนาม ถึงแม้จะให้ความผูกพันในการเปิดเสรีไว้มากกว่า แต่มีมาตรการภายในที่ไม่สอดคล้องกับพันธกรณีตามตารางข้อผูกพัน โดยเป็นมาตรการที่มีเงื่อนไขไม่เป็นไปตามที่ระบุไว้ในตารางข้อผูกพัน ทำให้ผู้ให้บริการจากประเทศสมาชิกอื่นได้รับสิทธิน้อยกว่าที่กำหนดไว้ในตาราง ข้อผูกพัน และเป็นมาตรการเลือกปฏิบัติตามหลักปฏิบัติเยี่ยงคนชาติ

The objective of this thesis is to study whether the domestic regulations of Indonesia and Vietnam affecting the retail suppliers is consistent with the obligations undertaken under the Schedule of Specific Commitments of AFAS. Regarding to this, the researcher mainly studies on the fundamental principles on liberalization of trade in services (GATS), adopted to liberalization in ASEAN under AFAS, the obligations and the domestic regulations of the two member states; Indonesia and Vietnam. The study shows that the domestic regulations affecting the retail suppliers in Indonesia are consistent with its obligations under the Schedule of Specific Commitments. On the other hand, the case of Vietnam, the enforcement of the domestic regulations is inconsistent with its own obligations under the Schedule of Specific Commitments. As a result, these issues not only hinder the establishment of retail services but also infringe the obligations which are considered as a discriminatory according to national treatment principles as well as restrictions on the provision of benefits under the Schedule. The existence of the domestic regulations that are inconsistent with the member states’ obligations will cause the nullification of the endeavor of trade in services liberalization in the region.