อิทธิพลของปริมาณหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ (NPLs) ต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

Abstract

งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานภาพของปัญหาหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ (NPLs) และอิทธิพลของปริมาณหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ที่มีต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย จำนวน 11 ธนาคาร ระหว่างปี พ.ศ. 2548-2557 โดยอาศัยวิธีการวิเคราะห์ Fixed Effects และ Random Effects Regression เนื่องด้วยข้อมูลที่ทำการวิเคราะห์เป็นข้อมูลแบบ Panel Data ของธนาคารพาณิชย์จำนวน 11 แห่ง ในช่วงเวลา 10 ปี รวมทั้งสิ้น 110 ข้อมูล ทั้งนี้ ปัญหาหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ในงานวิจัยเรื่องนี้วัดโดยอัตราส่วนสินเชื่อที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ (NPLs) ต่อสินเชื่อรวม ในขณะที่ความสามารถในการทำกำไร วัดโดยอัตราผลตอบแทนต่อสินทรัพย์รวม จากผลการศึกษาพบว่า ความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย โดยเฉลี่ยมีระดับที่ไม่สูงมากนักและมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในช่วงเวลาที่ทำการศึกษา นอกจากนี้ จากการวิเคราะห์ Fixed Effects และ Random Effects Regression พบว่า ปริมาณสินเชื่อที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ไม่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย อย่างไรก็ตาม หากไม่คำนึงถึงนัยสำคัญทางสถิติ จะพบว่า ปริมาณสินเชื่อที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ มีอิทธิพลในเชิงลบต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ สำหรับปัจจัยอื่นๆ พบว่า รายได้ดอกเบี้ยสุทธิ มีอิทธิพลในเชิงบวกต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ ในขณะที่ ค่าใช้จ่ายดำเนินงานและคุณภาพสินเชื่อ มีอิทธิพลในเชิงลบต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ อย่างไรก็ตาม พบว่า รายได้ที่มิใช่ดอกเบี้ยและขนาดของธนาคาร ไม่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการทำกำไรของธนาคารพาณิชย์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

The main objective of this research was to examine the situation regarding non-performing loans (NPLs) and the influence of the amount of non-performing loans on the profitability of 11 Thai commercial banks listed in the Stock Exchange of Thailand during 2005-2014 by employing the fixed effects and random effects regression analyses as the panel data of 11 commercial banks during 10-year period, totally 110 company-years, was analyzed in the study. Additionally, non-performing loans in this study was measured by the ratio of total non-performing loans on total loans while the profitability was measured by the ratio of net profit margin on total assets. The results of the study revealed that the average profitability of Thai commercial banks listed in the Stock Exchange of Thailand was not very high, but exhibited an upward trend over the study period. Furthermore, the fixed effects and random effects regression analyses revealed the non-performing loans had no impact on the profitability. However, regardless of the statistical significance, non-performing loans appeared to have a negative influence on the profitability. In terms of the other factors, net interest income was found to have a positive influence on the profitability. On the contrary, non-interest expenses and credit quality were found to have a negative influence on the profitability. Finally, non-interest income and the size of the banks had no impact on the profitability of Thai commercial banks listed in the Stock Exchange of Thailand.