ความสัมพันธ์ระหว่างการรายงานความยั่งยืนกับอัตราส่วน Tobin’s Q ของบริษัทจดทะเบียน ในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยในกลุ่มดัชนี SET 100

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรายงานความยั่งยืนกับอัตราส่วน Tobin’s Q ของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยในกลุ่มดัชนี SET 100 ในช่วงปี 2559 ถึงปี 2562 ซึ่งวัดระดับการเปิดเผยรายงานความยั่งยืนด้วยการให้คะแนนตั้งแต่ 0 ถึง 36 คะแนนและใช้อัตราส่วน Tobin’s Q ตามแนวทางของ Chung and Pruitt (1994) โดยตัวแปรควบคุม ได้แก่ ขนาดของบริษัท โครงสร้างเงินทุน ความสามารถในการทำกำไร และสินทรัพย์ที่มีตัวตน ในการทดสอบความสัมพันธ์ใช้การวิเคราะห์สถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุ (Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการนำเสนอรายงานความยั่งยืน ระดับการเปิดเผยรายงานความยั่งยืนและสินทรัพย์ที่มีตัวตน ไม่มีความสัมพันธ์ทางสถิติกับอัตราส่วน Tobin’s Q ในขณะที่ ขนาดของบริษัท โครงสร้างเงินทุน และความสามารถในการทำกำไร มีความสัมพันธ์กับอัตราส่วน Tobin’s Q โดยโครงสร้างเงินทุนและความสามารถในการทำกำไร มีความสัมพันธ์ไปในทิศทางเดียวกัน ส่วนขนาดของบริษัทมีความสัมพันธ์ในทิศทางตรงกันข้ามกับอัตราส่วน Tobin’s Q อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

The objective of this research is to study the relationship between sustainability reporting and the Tobin's Q ratio of Thai Listed Companies in SET 100 Index during the period from 2016 to 2019. In this research, the level of sustainable disclosure was scored from 0-36 and the Tobin's Q ratio was applied in accordance with Chung and Pruitt’s (1994) guideline. The control variables included company size, capital structure, profitability and tangible asset level. The statistical data analysis was conducted using the multiple regression analysis. The results show that the Tobin’s Q ratio has no statistical relationship with sustainability report format, level of sustainable disclosed and tangible asset. Nonetheless, there is positive relationship between the Tobin’s Q and capital structure and profitability, while company size is significantly negative related to the Tobin’s Q ratio.